فقط همین یک برنامه را نگاه میکنم و بعد میروم سر درسم. شاید باور نکنید، اما تمام مدتی که در خانه بودم، این یک جمله را به خودم میگفتم و آخر هم سر درسم نرفتم!
جالب این است که بیمزهترین برنامههای تلویزیون برایم جذاب شده بود! انگار مرا با قویترین چسب موجود، محکم روبروی تلویزیون چسبانده بودند و موظف بودم که تمام برنامهها را تماشا کنم؛ برنامههایی که در حالت عادی و وقتی تکلیف درسی نداشتم، نیم نگاهی هم به آنها نمیانداختم. اگر هم پدر یا مادرم تذکر میدادند، قهر میکردم و میگفتم خودم بزرگ شدم و صلاح کار خودم را میدانم، و در نتیجه، مهمترین دورانی که باید مطالعه میکردم، وقتم را به بطالت گذراندم.
برای همین به داوطلبان پیشنهاد میدهم که به هیچ وجه تلویزیون را بدون هدف روشن نکنند و بعد از اتمام برنامه مورد نظر خود (که آن هم یک یا دو برنامه انتخاب شده از بین تمام برنامههاست)، بسرعت تلویزیون را خاموش کنند و به محل مطالعه خود برگردند. بهتر است که داوطلبان از دیدن برنامههای هیجانانگیز یا سریالهای دنبالهدار بپرهیزند و به برنامههای کوتاه طنز با توجه به نکات ذکر شده بالا بپردازند.
راستی برخی از بچهها که خود بنا به دلایلی مطالعه نمیکنند، برای کاهش اضطراب خود سعی میکنند که زمان دوستانشان را با کشاندنشان به پای تلفن تلف کنند؛ پس باید مواظب تلفن نیز بود.