از شنبه شروع می کنم...

می خواهم درس بخوانم...

می خواهم در کنکور موفق شوم...

چگونه مطالعه کنم؟

از کدام تست ها استفاده کنم؟

آیا دیر نیست؟

از 34 سالگی می توان شروع کرد؟

آیا راهم را اشتباه آمده ام؟

و ...

سوالات زیادی از طریق صندوق آنلاین ارتباط با مشاور یا کامنت ها پاسخ دادم. خیلی از سوالات به مکاتبه و مباحثه ایمیلی ختم شد اما احساسم در بسیاری از موارد این بود که بعضی دانش آموزان و کسانی که به دنبال هدفی در زندگی خود هستند تنها دارایی شان همان هدف خشک و خالی است و حتی با ارائه راهکار از سمت و سوی مشاوری چون من و همکاران زحمتکش و صبورم باز راهی و گشایشی برایشان صورت نمی پذیرد و چراغی در ذهنشان روشن نمی شود. این دست انسان ها تنها به پرسیدن بسنده می کنند انگار میل به کنجکاوی را در خودشان ارضا کرده و ادامه کار را به شنبه ای که هرگز نخواهد رسید می سپارند.

ریشه های تنبلی

ساکن بودن و فعالیت نکردن همیشه جزو دردسرهای ما بوده است. دردسری که روان‌شناسان می‌گویند برایش راه‌حل‌هایی هم وجود دارد .

"افسرده نیستم ولی اول صبح که از خواب پا می‌شم، حس انجام دادن هیچ کاری نیست."، "می‌دونم خیلی کار دارم ولی تنبلیم می‌یاد که حتی یکی‌شون رو انجام بدم."، "وای! نمی‌دونی چقدر بده! درسامو می‌ذارم لحظه آخر بخونم، بعدش اون لحظه هم یه‌ دفعه انگار همه تنبلی‌های دنیا رو ریختن رو سرم."، "دوست دارم کارام جلو بیفته‌ها ولی از اون طرف هم اگه حسش نباشه، دلم می‌خواد تمام روز رو توی رختخواب بمونم."